Áframsendar margnotaðar jólakveðjur

Síðustu ár hafa margáframsendar jólakveðjur tröllriðið skilaboðum á fasbókinni. Vera má að einhverjar þeirra séu vírusar á meðan aðrar eru áframsendar handvirkt. Slíkar kveðjur eru ópersónulegar og lítt spennandi, næstum eins og „þökkum liðið” jólakortin voru hér á árum áður.

— JÓLIN — JÓLAKORT — HUGHEILAR — JÓLAKVEÐJUR —

Áreiðanlega býr góður hugur að baki þegar svona kveðjur eru sendar, en munum að við erum að fylla pósthólf annarra með kveðju, sem viðtakandi kærir sig ekki endilega um, vegna þess að við höfum ekki lagt neina vinnu eða hugsun í hana og jafnvel ekki yfirfarið hana.

A.m.k. ættum við að yfirfara kveðjuna, áður en hún er send. Kveðjan hér að ofan er t.d. morandi í stafsetningar- og greinarmerkjavillum, dæmi „þykkir“ og „háttíðarinar“. Ef við sendum kveðju með mörgum villum, þó að búið sé að senda hana mörg þúsund sinnum, sýnum við af okkur vítavert hugsunarleysi. Það getur gert viðtakandanum gramt í geði og er þá verr farið en heima setið, því að ætlunin var að gleðja hann, ekki satt?!