Sólon í Bankastæti – stórfínn matur á fallegum stað á besta stað
Sólon í Bankastæti – stórfínn matur á fallegum stað og á besta stað.
Það er ekki tilviljun að Sólon hefur öðlast fastan sess í veitingahúsaflóru borgarinnar. Í fyrsta lagi er staðsetningin ein sú besta, húsakynnin virðuleg með glæsilegum gluggum og lofti, innréttingarnar smekklegar og fallegar, ekkert yfirdrifið, bara nýtískulegt og smekklegt. Á stóra veggnum hangir Torfan, listaverk eftir Elísabetu Ásberg sem setur töff svip á staðinn.
Segja má að þetta sé millistaður, maturinn á viðráðanlegu verði, léttur en fallega framborinn og ljúffengur, engin „sýnishorn“. Sætin eru þægileg og jafngott að líta inn í hádegi eða að kvöldlagi. Hvarvetna sést út í iðandi mannlífið, sem fylgir okkar góðu erlendu gestum.
Á efri hæðinni er salur þar sem hægt er að halda fundi, fermingar, ráðstefnur, eftirsótt er að halda skólaendurfundi þar.
Ummæli gesta á Tripadvisor eru á einu máli og gaman að sjá hversu margir tala um hvalasteikina, að hún hafi bragðast einstaklega vel og komið á óvart.
Þrír vinsælustu aðalréttirnir á Sólon eru allir fyrir stóra stráka (og stelpur auðvitað líka):
3. Hin klassíska nautalund var eins og hún á að vera, rann í munni, með gulrótum, spínati, kartöflum og sveppasósu.(sjá mynd ofar)
Tvo rétti til viðbótar smökkuðum við en láðist að mynda:
Kjúklingasalat er sömuleiðis skemmtilegur og léttur réttur, þar sem beikon og hnetur leika aðalhlutverk.
Sólon special er hamborgari með rauðlauk og camembert, sem er góð tilbreyting. Með þessu voru svokallaðar krullur, spírallaga franskar kartöflur. Á happy hour koma konur sem panta sér stóran skammt af krullum, enda eru þær lostæti, stökkar og mjúkar í senn.
Vöfflur. Fátt er dásamlegra en ilmur af nýbökuðum vöfflum. Það er einhver óútskýrð hlýja sem fylgir þeim. Hér er uppskrif úr hinni ágætu bók Við matreiðum, bók sem ég eignaðist fyrir 35 árum og fletti reglulega upp í. Við matreiðum er hin fínasta bók, hún kom fyrst út árið 1976 og nýlega kom sjötta útgáfan út.
Peruterta. Í minningunni voru perutertur í öllum barnaafmælum og flestum fermingarveislum í mínu ungdæmi. Botnarnar voru mjúkir og gegnblautir. Þegar ég sá á fasbókinni að Borghildur Jóna var að baka eina slíka fyrir afmæli sonar síns, fékk ég fortíðarþráhyggjukast og bað hana um mynd og uppskrift. Ég bara stóðst ekki mátið.
Mjúk og góð hjónabandssæla er góð með kaffinu. Stundum verða hjónabandssælur seigar, kannski vegna þess að þær eru bakaðar of lengi. En eflaust líkar einhverjum að hafa þær seigar.