Allir geta dansað. Ég man varla eftir öðrum eins viðbrögðum eins og við þáttunum Allir geta dansað. Ég held að þessi þáttaröð hafi hreinlega þjappað okkur Íslendingum saman í bjartsýni og gleði. Allir geta séð sjálfa sig í þeirra sporum, því að þau byrjuðu flest algerlega blaut á bak við eyrun, ég hef m.a.s. hitt karla sem nenna aldrei að horfa á dans og þola ekki raunveruleikaþætti, en þeir hreinlega límast við skjáinn.
Frá Bergþóri: „Mér er efst í huga þakklæti fyrir að hafa fengið þetta tækifæri til að sanna fyrir sjálfum mér og vonandi öðrum, að það er nauðsynlegt að hætta ekki að setja á sig pressu og gera eitthvað erfitt sem maður hefur ekki gert áður, í þessu tilfelli fyrir framan sjónvarpsvélar. Það skiptir máli að setjast ekki niður með hendur í skauti á hvaða aldri sem maður er!”
Ef við leggjum sál og líkama í eitthvert verkefni, getum við átt von á besta árangri sem hægt er að ætlast til. Þetta er nokkurn veginn svona: Eldmóður x hæfileikar = árangur. Hæfileikarnir eru eitthvað sem við getum ekki breytt, en eldmóðinn er hægt að margfalda.
Þau dansa tvo dansa í lokaþættinum á sunnudaginn: vínarvals og pasodoble. Hér er stutt brot frá pasodobleæfingu í vikunni fyrir lokaþáttinn.
Hanna Rún útbjó þetta góðgæti og kom með:
Takk fyrir sögun Albert, Bergþór er algjörlega frábær í þessum þáttum, geislandi jákvæður og glaður, flott fyrirmynd
Comments are closed.