Má tala um allt í matarboði?
Þegar við bjóðum fólki í matarboð viljum við auðvitað taka vel á móti öllum gestum. Það hjálpar að vera vel undirbúin, úthvíld og afslöppuð — þannig smitast róin yfir á gestina og þeim líður vel alveg frá fyrstu mínútu. En þó við séum með allt á hreinu í eldhúsinu, getum við aldrei alveg vitað hvert spjallið þróast.
— BORÐSIÐIR — GESTABLOGGARAR — MATARBOÐ —
.
Í matarboðum er gott að forðast þau eldfimu mál sem geta kveikt óþarfa hitastig við borðið. Það er ekkert að því að ræða þjóðmál og líðandi stund, en það er kannski betra að geyma heitustu umræðurnar fyrir aðrar samkomur en þá þar sem við erum að njóta matar, félagsskapar og góðrar stundar.
Því er betra að sleppa (eða minnka):
• peningamálum, launum og fjárhagsstöðu
• kynlífi og allt of persónulegum atriðum
• löngum og ítarlegum frásögnum af fæðingum
• sjúkrasögum — sérstaklega þeim með líffærum og nákvæmum lýsingum.
Stundum smellur hópurinn saman og allir taka þátt í svolítið frjálslegu spjalli. Það getur verið skemmtilegt þegar stemningin er þannig – en við þurfum alltaf að skynja hvort einhverjir við borðið gætu fundið það óþægilegt.
Foreldrar og afar/ömmur hafa líka tilhneigingu til að grobba örlítið af afrekum yngstu kynslóðarinnar. Það er fullkomlega skiljanlegt, en best að hafa þetta í hófi. (Dönum þykir t.d. alls ekki við hæfi að ræða barnabörn sín í matarboðum — það má taka það sem létta áminningu um að minna er stundum meira.)
Að lokum má nefna að glettni, hlýja og virðing ganga alltaf vel í matarboðum. Létt spjall, smá húmor og opinn hugur tryggja að allir sitja glaðir, bæði í maga og huga.
.
— BORÐSIÐIR — GESTABLOGGARAR — MATARBOÐ —
— MÁ TALA UM ALLT Í MATARBOÐI —
.