Um daginn hitti ég mann í Laugardalslaug. Hann spurði hvort ég hefði prófað að borða á Húsinu á Ísafirði, sagðist hafa farið tvo daga í röð um daginn, svo góður hefði maturinn verið.
Ég dreif mig því ásamt Bergþóri, Braga og Rakel. Við hittum fyrir Sigurlaugu sem rekur staðinn ásamt eiginmanni sínum, Halldóri. Hún er eins og margir Ísfirðingar, eins og maður hafi alltaf þekkt hana, indæl og blátt áfram. Þau hjónin hafa rekið staðinn frá upphafi (opnuðu á páskum 2012), gerðu húsið upp og leyfðu því að halda karakter, en þarna er verulega hlýlegt.
Öll fengum við okkur tilboð dagsins, sem samanstendur af þremur réttum á 4.900.- en hægt er að velja hvaða aðalrétt sem er og hvaða eftirrétt sem er. Forrétturinn er hins vegar fiskisúpa með fiski dagsins, sem í þetta skiptið var lúða.
Vöfflur. Fátt er dásamlegra en ilmur af nýbökuðum vöfflum. Það er einhver óútskýrð hlýja sem fylgir þeim. Hér er uppskrif úr hinni ágætu bók Við matreiðum, bók sem ég eignaðist fyrir 35 árum og fletti reglulega upp í. Við matreiðum er hin fínasta bók, hún kom fyrst út árið 1976 og nýlega kom sjötta útgáfan út.
Peruterta. Í minningunni voru perutertur í öllum barnaafmælum og flestum fermingarveislum í mínu ungdæmi. Botnarnar voru mjúkir og gegnblautir. Þegar ég sá á fasbókinni að Borghildur Jóna var að baka eina slíka fyrir afmæli sonar síns, fékk ég fortíðarþráhyggjukast og bað hana um mynd og uppskrift. Ég bara stóðst ekki mátið.
Mjúk og góð hjónabandssæla er góð með kaffinu. Stundum verða hjónabandssælur seigar, kannski vegna þess að þær eru bakaðar of lengi. En eflaust líkar einhverjum að hafa þær seigar.