Handaband – persónulegt og hlýlegt
Talið er að það taki okkur aðeins nokkrar sekúndur að ákveða hvort okkur líkar við persónu sem við hittum í fyrsta skipti. Handaband getur sagt margt um persónuleika og hlýleika þess sem heilsar. Að taka í höndina á annari manneskju getur táknað meira en sjálfsagða kurteisi, ekki síst þegar um viðskipti er að ræða. Það getur sagt talsvert um traust, áreiðanleika, hreinskiptni og falsleysi.
Þegar við kynnum okkur tökum við í hönd viðkomandi, horfum í augun og segjum nafnið okkar: Ég heiti Ketill Áslákur. Það er mun fallegra en segja fyrst: Ketill Áslákur heiti ég. Við og við heyrist: Ég er Ketill Áslákur – það er ekki falleg íslenska og ber að varast.
Stöndum upp og heilsumst með handabandi. Ef annar aðilinn situr þegar hann heilsar er svolítið eins og honum sé slétt sama og hafi lítinn áhuga á gestinum.
Við tökum í höndina og horfumst í augu á sama tíma, helst með brosi sem nær til augnanna. Varist að hrista hönd þess sem þið heilsið of oft, tvisvar er fínt – ekki oftar en þrisvar. Við hristum ekki allan handlegginn, sérstaklega ekki á veikburða fólki.
Handabandið á að vera vingjarnlegt og mátulega þétt, ekki eins og maður hafi gripið í volga pastaskál eða lent í krumlunni á trölli.
Ef sá sem við heilsum er fitugur, rakur eða óhreinn á puttunum eða lófanum þá látum við ekki á neinu bera. Horfum ekki í lófann með svip. Við við förum afsíðist og þvoum okkur ef þar, annars þerrum við.
Ein hönd er betri en tvær. Það er engin ástæða til að leggja vinstri höndina yfir þegar þú hefur tekið í höndina á annari manneskju eða á öxl viðkomandi. Vinstri höndin á þó að vera sýnileg og hvorki vera í vasanum né fyrir aftan bak.
Flestir kjósa stutt handabönd. Að heilsa manneskju með handabandi tekur að hámarki 3 sekúndur en þær sekúndur eru afar mikilvægar og segja margt um okkur.
Faðmast
Það er meira í móð núna að faðmast en áður. Því fylgir bæði hlýja og kærleikur. Hafa verður í huga að sumum finnst svona lagað óþægilegt og við pössum að koma því fólki í óþægilega stöðu. Þumalputtareglan er að við föðmum ekki fólk við fyrstu kynni, þá notum við handaband. Ef við bjóðum fólki, sem við höfum ekki hitt áður, heim þá byrjum við ekki á því að faðma það og kyssa. Það getur hins vegar gerst þegar við kveðjum fólkið – ef vel hefur farið á með okkur og okkur langar til þess.
Að lokum: Það hefur víst oft komið fram og á eftir að koma fram um ókomna tíð: Æfingin skapar meistarann
–
