Að skipta reikningi eða ekki skipta reikningi?
Sem betur fer er það þannig hérlendis að þjónustufólki á veitingastöðum finnst lítið mál að skipta reikningi niður á gesti, það er að segja að hver og einn við borðið greiði aðeins fyrir það sem hann fékk. Það sama verður ekki sagt alls staðar erlendis.
— BORÐSIÐIR — VEITINGASTAÐIR — NEW YORK —
.
Gott er að hafa í huga að misvel stendur á í peningabuddu fólks. Oftar en ekki er það áfengið sem hleypir verðinu upp. Á meðan öðrum finnst gott að drekka vín með matnum eru aðrir sem kjósa að sleppa því alveg. Vinkona mín var í heimsókn í New York og átti ekki of mikla peninga, hún fór út að borða með ýmsu frama- og mektarfólki. Þegar kom að reikningnum sagði sá sem lét hæst og drakk mest: „Við skiptum auðvitað jafnt”. Vinkonan þorði ekki fyrir sitt litla líf að mótmæla enda maðurinn mikilsmetinn á þeim tíma, en hún hafði valið sér allt það ódýrasta og drakk bara vatn.
Stefnumót
Sú var tíðin að karlmaðurinn greiddi reikninginn þegar hann bauð konu út að borða á stefnumóti. Það á ekki við lengur og ágætt að ræða það eins og annað. Eðlilegast er að hvort greiði sinn hluta, þó að það sé vissulega hvorum aðilanum sem er í sjálfsvald sett að bjóða út að borða. Bara hafa það á hreinu.
Skipta eða ekki skipta?
Auðvitað er eðlilegt að deila reikningi jafnt, þegar allur hópurinn fær sér það sama að borða og drekka. Oftast er einhver til í að taka reikninginn og deila honum niður eða þá að borga hann og fólk leggur inn á greiðandann.
Alla jafna skulum við samt hvorki stinga upp á að deila reikningi jafnt á veitingastöðum né samþykkja það ef einhver stingur upp á slíku.
— BORÐSIÐIR — VEITINGASTAÐIR — NEW YORK —
.
