Ferfalt húrra
Hefðir eða óskráðar siðvenjur sem ganga frá einni kynslóð til annarrar eru mikilvægur hluti af menningunni og eru gjarnan vegvísir til samskipta. Stundum hafa þær ákveðna táknræna merkingu og stundum vitum við hvers vegna. Fólk sem hefur búskap skapar sínar hefðir. Hátíðar- og viðhafnarbúningar teljast til hefða svo dæmi séu nefnd. Einnig flokkast ýmsar kveðjur og matargerð til hefða. Hjá flestum er hefð að borða bollur á bolludaginn og hjá mörgum að borða skötu á Þorláksmessu. Þá er það hefð að klappa ekki milli kafla í verkum í nokkrum þáttum á tónleikum og Útvarpið leikur 9. sinfóníu Beethovens að morgni nýársdags. Hefðir þurfa ekki að vera mjög gamlar. Hér á bæ er hefð að fara í íslensku búningana okkar á þjóðhátíðardaginn. Svo getum við sagt að hið vel þekkta HÚH! sé orðið að hefð.
Eitt má þó alls ekki gleymast:
Á Íslandi er hefð að hrópa ferfalt húrra
Nokkuð hefur borið á því í seinni tíð að hrópað sé þrefalt húrra en við skulum halda í hefðina og hrópa áfram ferfalt. Í gríni er stundum hrópað átta eða tíu sinnum HÚRRA! slíkt er í góðu lagi við og við.
En það eru ekki allar hefðir sem halda velli:
-Lengi vel var hefð að standa upp fyrir forseta Íslands þegar hann kom inn þar sem fyrir sat hópur fólks.
– Til eru dæmi um að danska var töluð á sunnudögum á Íslandi.
– Á árum áður taldist það sjálfsögð hefð að karlmenn opnuðu bílhurð fyrir konum og tækju ofan.
– Eldri Íslendingar kannast við að óviðeigandi þótti að klappa á eftir þjóðsöngnum.
– Í gamla daga var hefð að kveikja ekki á jólaseríum fyrr en á aðfangadag.
– Víða hérlendis var hefð að hafa lambalæri/hrygg í hádeginu á sunnudögum.
– Hefðin var að baka fjölmargar smákökutegundir til jólanna.
— BORÐSIÐIR/KURTEISI — ÞORLÁKSMESSA — HEFÐIR —
.
🇮🇸
— BORÐSIÐIR/KURTEISI — ÞORLÁKSMESSA — HEFÐIR —
