Fríða og Albert fyrir utan súkkulaðikaffihúsið á Siglufirði
Fríða nam konfektgerð í Brussel og fólk verður gjarnan kjaftstopp sem bragðar á lúxus-góðgætinu hennar á Siglufirði, enda er hver moli eins og ævintýri fyrir bragðlaukana og taugakerfið. Margir hafa spurt af hverju hún sé ekki með útibú í París, London og New York. Það væri reyndar fyllilega verðskuldað að hún hlyti athygli heimsins alls, en það er líka gaman að við fáum að sitja ein að herlegheitunum. En þá verða líka allir sem fara til Siglufjarðar að heimsækja hana. Fríða er óhrædd við að prófa nýtt góðgæti. Það nýjasta er bananabrauð með gæðasúkkulaði, sem er annars vegar borið fram með smjöri og osti og hins vegar með þeirri langbestu karamellusúkkulaðisósu sem ég hef á ævinni bragðað.
Vöfflur. Fátt er dásamlegra en ilmur af nýbökuðum vöfflum. Það er einhver óútskýrð hlýja sem fylgir þeim. Hér er uppskrif úr hinni ágætu bók Við matreiðum, bók sem ég eignaðist fyrir 35 árum og fletti reglulega upp í. Við matreiðum er hin fínasta bók, hún kom fyrst út árið 1976 og nýlega kom sjötta útgáfan út.
Peruterta. Í minningunni voru perutertur í öllum barnaafmælum og flestum fermingarveislum í mínu ungdæmi. Botnarnar voru mjúkir og gegnblautir. Þegar ég sá á fasbókinni að Borghildur Jóna var að baka eina slíka fyrir afmæli sonar síns, fékk ég fortíðarþráhyggjukast og bað hana um mynd og uppskrift. Ég bara stóðst ekki mátið.
Mjúk og góð hjónabandssæla er góð með kaffinu. Stundum verða hjónabandssælur seigar, kannski vegna þess að þær eru bakaðar of lengi. En eflaust líkar einhverjum að hafa þær seigar.
